Urlop Nowe Drawsko, Camping Czaplinek

Zamek Drahim w Starym Drawsku – pozostałości warownego zamku joannitów, wzniesionego w latach 1360–1366, w Starym Drawsku (niem. Alt Draheim), gm. Czaplinek, woj. zachodniopomorskim. Ruiny wpisane zostały w 1959 do rejestru zabytków.

Warowny zamek drahimski zbudowany został przez rycerski zakon św. Jana (joannitów) w latach 1360–1366, w stylu gotyckim, w miejscu zniszczonego, XII-wiecznego słowiańskiego grodu plemienia Drawian, który wraz z pomocniczym usytuowanym w odległości ok. 800 m stanowił silny ośrodek władzy plemiennej (gród ten rozwijał się w okresie od VII do poł. XII w., kiedy został zdobyty przez wojów Bolesława Krzywoustego w walkach o ziemie pomorskie). Twierdza wraz z warownią w Machlinach (niem. Machlin) miała stanowić przednią straż (osłonę) dawnej siedziby templariuszy tempelburskich w Czaplinku[a]. Lokalizacja zamku drahimskiego była również podyktowana warunkami gospodarczymi. W tym miejscu przebiegał szlak solny, który wiódł od południowych państw Europy na północ.
W pierwszej kolei powstał drewniany zamek, który został wzniesiony w 1350 r., murowany zaś w kilkanaście lat później. Obiekt w 1366 r. został ustanowiony głównym grodem baliwatu. W dwa lata później, w wyniku militarnych przedsięwzięć Ottona Leniwego, margrabiego Brandenburgii – przyłączony został do Polski wraz z Czaplinkiem i całą komandorią (układ drawski)[b]. Zmiany polityczne, jakie nastąpiły w ówczesnym czasie nie miały zasadniczego wpływu na osadnictwo zakonne na terytorium Nowej Marchii. Mimo ukierunkowania polityki w stronę książąt niemieckich i Krzyżaków – joannici formalnie zostali pozbawieni wszelkich dóbr nieruchomych (zamki, ziemie, kościoły), jednak w dalszych latach je użytkowali na zasadach wasalnych wobec króla polskiego. Jedną z warowni, które otrzymały ówcześnie status lenna była twierdza Drahim

Zespół obronny zlokalizowano na wąskim 60-metrowym przesmyku między jeziorami: Drawsko i Żerdno, w miejscu zniszczonego wczesnośredniowiecznego, słowiańskiego grodziska. Teren pod zabudowę został sztucznie podwyższony o 6 m i uformowany w kopiec o wym. 50 x 50 m. Zamek został zbudowany z głazów granitowych oraz z cegły na planie czworoboku o wym. 41 x 46,5 m. Część południową obiektu stanowiło niegdyś dwu bądź trzykondygnacyjne skrzydło o wym. 37,5 x 11 x 9 m, gdzie w przyziemiu urządzono pomieszczenia gospodarczo-więzienne, a na wyższych kondygnacjach – mieszkalne komnaty. Zamek nie posiadał wieży. Został natomiast otoczony murami warownymi o rozpiętości 2,5 m i wys. od 7,6 m do 12, 8 m, na których usytuowano hurdycje (rodzaj ganku) ze schodami. W murze znajdowały się liczne otwory strzelnicze. W kurtynie północnej został usytuowany wjazd do zamku, który został wzmocniony basztą bramną.

Ruiny zamku drahimskiego stanowią wartość dziedzictwa kulturowego epoki średniowiecza. Jest przykładem osobliwego budownictwa zakonnego joannitów, który był charakterystyczny dla wszystkich, spotykanych na Pomorzu. Stare Drawsko, w którym położony był zamek – dziś jest wsią sołecką położoną w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim (gmina Czaplinek). Pozostałości kultury materialnej stanowią walory badawcze dla archeologów i poznawcze dla turystów osobliwej zabudowy schyłku średniowiecza, które mimo rozbudowy zachowały swoje oryginalne koncepcje architektoniczne. Zabytek obecnie należy do prywatnego Muzeum Motoryzacji i Techniki w Otrębusach – Zbigniewa Mikiciuka. Obiekt jest wpisany do rejestru zabytków dziedzictwa narodowego (nr rej. 190, z dnia 29 kwietnia 1959 r.)